Lilian

zondag, juni 12, 2011

Processie in wit

Ik ben de wind
ik wervel, ik waai
splijt wolken in de tijd
en schuif regenlagen
naar het land
in een alledaagse bui.

Ik reis als het wit het zwart
het bont of blauw
geef ogen aan het water
kleur een gezonde boom
en betreur het afstompen
van een veel te jonge kroon.

Zoals kristallen licht kunnen breken
koel ik soms hemelschreiend af
morrel aan het land van de pinguin
of verkies als tornado de boventoon
schrijf geschiedenis.

Onmacht is me niet vreemd
wanneer de kracht ontbreekt
trek ik het niet in alle ijver
dan peil ik ernst in eenvoud
tel de doden in elk gezicht.

Maar waar kinderen
onbevangen handen heffen
als willen zij mij strelen
in sluiers van Chantilly en Alençon
dan, pas dan
heb ik een gewoonte lief.

En als ik liefheb
zal ik liefhebben
ik bepaal niet
ik ben slechts de wind
ik wervel
ik waai.

Geen opmerkingen: