Ik drijf waarheen geen hand mij gadeslaat
zal wederkeren naar de stille stee
angstvallig mijden een te groot entree
of u en iets dat anderszins mij schaadt
van water heb ik mij een baar gemaakt
geslapen in een uitgebeende zee
het land gelaten dat in laatste wee
tot kaken in het eigen bloeden staat
waar woeste hoogten tot mijn navel reiken
ontwaken woorden uit een winterslaap
ik zal van wat ik dichten wil niet wijken
ofschoon er wolven zijn een enkel schaap
de groene grassen rond de stenen eiken
verlangen niet dat ik de zolen schraap
zaterdag, december 19, 2009
maandag, december 14, 2009
Olga
kon ik toveren
ik ruilde mijn hond
voor een stief kwartier
gaf de bomen een hand
de grachten een zoen
legde mij te rusten
in een poepig plantsoen
nergens immers ligt het gaan
van mijn gedachten zo stevig
dat een vorm niet past
ik ruilde mijn hond
voor een stief kwartier
gaf de bomen een hand
de grachten een zoen
legde mij te rusten
in een poepig plantsoen
nergens immers ligt het gaan
van mijn gedachten zo stevig
dat een vorm niet past
Bobeldijk
Ik ben nu eenmaal geen Herman
geen brood of Bobeldijk
gisteren nog zat ik in Berlijn
in een oude chocoladefabriek
relativeerde die Deutsche Gründlichkeit
en zocht de Gräfenberg-plek
ik heb hem niet gevonden
wat heb ik toch
wat heb ik nog
behalve kronkels in mijn kop
moeheid in mijn lijf
en drie kwartier aan kleingeld
geen brood of Bobeldijk
gisteren nog zat ik in Berlijn
in een oude chocoladefabriek
relativeerde die Deutsche Gründlichkeit
en zocht de Gräfenberg-plek
ik heb hem niet gevonden
wat heb ik toch
wat heb ik nog
behalve kronkels in mijn kop
moeheid in mijn lijf
en drie kwartier aan kleingeld
Paard
We aaiden een paard, bereden een paard
bouwden hindernissen tot in de hemel
binnenteugel van de hand
buitenteugel tegen de hand
binnenvoet op de singel
buitenvoet achter de singel
ik weet dat ik een gedicht zou schrijven
maar wat is er nou mooier
dan het ophalen van herinneringen
deze met een of twee lezers te delen
nu het met het paard niet meer kan
bouwden hindernissen tot in de hemel
binnenteugel van de hand
buitenteugel tegen de hand
binnenvoet op de singel
buitenvoet achter de singel
ik weet dat ik een gedicht zou schrijven
maar wat is er nou mooier
dan het ophalen van herinneringen
deze met een of twee lezers te delen
nu het met het paard niet meer kan
Luctor et Emergo
Het einde ligt in een dorp verderop
daar weet men alles van opnieuw beginnen
zwijgen en werken
zo gaat dat, daar
tussen de mensen zonder vaderland
krioelt het van de tranen
daar weet men alles van opnieuw beginnen
zwijgen en werken
zo gaat dat, daar
tussen de mensen zonder vaderland
krioelt het van de tranen
Lief jongetje
ik weet waar ik je eerder zag
weet dat je me deed denken aan
een beek ergens op deze aardkloot
zo een die kronkelt in de nacht
maar nu de tijd mij opslokt
en ik nog slechts kan omzien
weet ik niet meer waar ik je zag
weet dat je me deed denken aan
een beek ergens op deze aardkloot
zo een die kronkelt in de nacht
maar nu de tijd mij opslokt
en ik nog slechts kan omzien
weet ik niet meer waar ik je zag
zondag, december 06, 2009
Laat mij
Voor Liesbeth.
Durf vrank en vrij, blij aan mijn graf te swingen
laat mij mijn eigen gang maar gaan, vaarwel
vertel de noten van de balk en stel
wat groots is wil hij in de hemel zingen.
Waar klanken muzikaal aan paarden hangen
hun vleugels groots en dicht bij Nederland
waar veren lijken op die vrouw van stand
daar ben ik als jij omkomt van verlangen.
Voor wat mij lief is wil ik jou bedanken
maar laat mij blijven wie ik ben en richt
je ogen op de ranken, op de flanken
meid, sterft geen mens. Het pas gewassen licht
lijkt droevig van de regen. Om te janken
zo mooi, bevrijd en schoon, nieuw evenwicht.
Durf vrank en vrij, blij aan mijn graf te swingen
laat mij mijn eigen gang maar gaan, vaarwel
vertel de noten van de balk en stel
wat groots is wil hij in de hemel zingen.
Waar klanken muzikaal aan paarden hangen
hun vleugels groots en dicht bij Nederland
waar veren lijken op die vrouw van stand
daar ben ik als jij omkomt van verlangen.
Voor wat mij lief is wil ik jou bedanken
maar laat mij blijven wie ik ben en richt
je ogen op de ranken, op de flanken
meid, sterft geen mens. Het pas gewassen licht
lijkt droevig van de regen. Om te janken
zo mooi, bevrijd en schoon, nieuw evenwicht.
woensdag, december 02, 2009
Get Lost
Ik zag de dood
een straatlengte verderop
ik zocht naar holle ogen
het zwijgen
ik was nog jong
hij leek meer voor de tropen
een neger of Indiaan
maar was op pa gebeten
'get lost' zo snauwde ik
geen woord teveel
later assisteerde hij in de zorg
fleste me professioneel
we stonden er bij lijken
couveuses
buidelden een prematuur
ik herkende de 'blinde' dood
toen hij de pik had
op mijn lief
en me niet liet zien of
er in zijn oog een hemel is
een straatlengte verderop
ik zocht naar holle ogen
het zwijgen
ik was nog jong
hij leek meer voor de tropen
een neger of Indiaan
maar was op pa gebeten
'get lost' zo snauwde ik
geen woord teveel
later assisteerde hij in de zorg
fleste me professioneel
we stonden er bij lijken
couveuses
buidelden een prematuur
ik herkende de 'blinde' dood
toen hij de pik had
op mijn lief
en me niet liet zien of
er in zijn oog een hemel is
Abonneren op:
Posts (Atom)