I
ik ben niet méér dan het vergaan
van een halve eeuw aan mens
en wat ben jij mijn liefste
wat ben jij
behalve die vreemde mens
die niet méér is
dan wat witte botten voor het kraaien
een schild
niet meer dan een hollander
op bordpapier
een stem aan gort
II
zo mijn moeder mij baarde
begeerde
hou jij mij vast
voorbij de landerijen de nevel en het gesticht
ik heb je niet meer beloofd
dan je hebt ontvangen
hier in dit huis
heb ik enkels vastgebonden
broze handen gestoken in druipende zijde
ver van de stad
waarin ik een bakfiets en wat kranten had
ik verzorgde bloemen
alsof zij moesten herstellen van een zomergriep
III
wat we eerst zagen of roken
verdraagt ons niet meer
de dingen legen, álle dingen
zij vervuilen niets, versmaden niets
zij vervelen zichzelf
zo sterven wij
een eigen omstandigheid
Geen opmerkingen:
Een reactie posten