We drukken de trage wijzers van de tijd
onze duimen doen pijn; wij wikkelen bloed
geen land aan de hand, we bedenken struif
doen aan duiven, klontje boter in een pan
met bomen hebben we niks, tot vandaag
we staan strakker, vaker stam en stram
we wijzen naar de wind en ja, we wachten
zij deint in takken, bij het spoor in vlakken
morgen, altijd morgen weten we meer
het wachten loont; ooit - zijn we groot
---
Klik hier voor de website van Poeziecircus.
'Eindeloze zinnen' haalde de finale van de vredesslamcompetitie.
---
Geen opmerkingen:
Een reactie posten