dat ik gebleven ben
in deze trage kamer, in dit licht
dat ik zo lang al had
- kunnen hebben
laten we elkaar de zegen, zei ik
voor we sterven onder de minirozenstruik
elkaar gedag kussen, dan hou ik vast
aan de huisjesslak en sleep mij
iedereen heeft altijd een beetje gelijk
maar weer leg ik mijn kruis
met een naakt gaan op dit kussen
pluk wat onzin van de lakens
straks, als zout aan beide wangen droogt
verstrooid als altijd en jij
je weer geneert, dan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten