Haar haren waren schouderlang
ik zal haar nimmer meer vergeten.
ik wil het anonieme weten
en horen van haar wrange gang.
het holle strijden maakt me bang.
haar mond vertelt van wanhoopskreten.
gewogen heeft ze, aangemeten:
de doos, de pijn, de boemerang.
mijn God toch, moest u zó eens leven
de maden slikken van de tijd.
u zijn die dingen om het even.
zij heeft van spuug een sprei geweven
van bordkarton een bomtapijt
infiltreert de overheid
Geen opmerkingen:
Een reactie posten