Lachen om langzaam lief

Guirlandes kleuren in de schaduw rood
rondom de muur die in het eigen witsel krimpt

een kind, het lijkt gedroomd, is naakt
voor waar de zon opkomt, omkomt van verlangen

ze is als een maan die opveert in de glazen
lacht om langzaam lief

is dit een vluchtig weerzien, een vooruitkijken
wiegen op oude adem

zij spreekt van anders nu of later
legt bloot wat aangedaan niet kan

soms, waar ze is, beweegt wat vliegt zich voort
licht ogen en laat wat voorbij gaat wachten