we sloegen paradijzen van de hand
en paradeerden rond de woeste baren
omdat wij nog maar pas gestorven waren
oprecht verdriet hield vele jaren stand
maar nu de doden in dit vreemde land
naargeestig wijzen en ontstemd gebaren,
opdat ook wij op tijd - mijn god - ervaren
hoe sterven gaat aan gene hemelkant
wij weten: dromen kwamen uit op dagen
waarin de stilte vanzelfsprekend scheen
en waar geen tijd of taal ons kon behagen
was altijd wel een bloem of edelsteen
Onthou - en stel gerust je lieve vragen
ik kan niet langer om ons afscheid heen
---
Klik hier voor de website van Dichtslamrap.
Dit gedicht staat in de bundel van 2009.
---
Geen opmerkingen:
Een reactie posten