Hier, onderbreekt een dunne dame ben ik
gehecht geraakt, hier op deze bank
die rond de boom Kaapse viooltjes draagt.
En nu sta ik hier - al eeuwen stil
bij het stilstaan om het stilstaan sta ik
zie hoe ik tracht stil te staan.
De jaren zijn zo krom geworden, zo grijs
de maan, maar telkens als de boom groen ziet
versta ik weer, hoor ik opnieuw de fluister.
Geen idee hoe vaak u hier, of dat u hier al
kwam of nog komen zal, maar zo te zien
staat u hier nog lang.
Uw handen beven niet zoals de mijne,
die als late sneeuw nu zijn.
Licht gedragen geeft ouderdom.
Ziet u daar dat paard, zie,
ik zie het nog geboren worden, toen mijn man
'God hebbe zijn ziel' de melk haalde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten