Ze is van wolk gemaakt en heeft de tijd
verbaasd te drijven op bedaarde stromen.
Ze rust op blanke blaadjes onder bomen,
de herfst in vlagen om een heup gespreid.
In waterdruppels ligt haar waardigheid.
Een zeemeermin beweegt in zilte dromen
en heeft in regenlagen waargenomen,
contouren van een schaap en majesteit.
Na weken, jaren, eenentwintig eeuwen
en ijskristallen in haar koude hand,
gedreven over zee en kiezelstrand,
besluit ze huiverend: het zal gaan sneeuwen.
Uit ijle ogen vliegen zilvermeeuwen
wanneer ze aankomt in het achterland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten