Als zij door haar IJsland bladert
hoe bijzonder kan een leenland zijn
rust haar oog op bladzij twaalf
geultjes blaast ze in de sneeuw
kleine rimpels, witte vlokken
wolken legt ze naast zich neer
als de bergbeek op haar mooist is
de lucht zich langzaam voegt
naar de buiging van een zomernacht
haalt ze de kleuren uit het licht
en legt ze op haar buik te drogen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten